Op bezoek bij Dolly

Maandag 2 mei 2011

Nadat ik gisteren, of eigenlijk was het al vandaag, veel te laat was gaan slapen, werden we vanochtend al weer om 5.30 uur gewekt door de kids. Gelukkig iets later dan de dag ervoor, maar nog steeds erg vroeg natuurlijk. De kids vermaken zich wat met hun DS en tegen half 7 gaan ze samen met Lex kijken of het binnenzwembad al weer open is. Helaas was dat nog niet open ivm onderhoud.

Tegen 8.00 uur gaan we ontbijten. Ook in dit hotel is het ontbijt weer inclusief en wederom is het een goede basis voor een dag vol avonturen. Na het ontbijt verkennen we het hotel en vallen we van de ene verbazing in de andere. Dit hotel ademt gewoon de kerstsfeer. Het ruikt er zelfs naar Kerst.

We zijn blij dat we gisteren de rit van Nashville naar Pigeon Forge al hebben gemaakt. Dit geeft ons vanochtend wat extra ruimte om het rustig aan te doen.

Rond 9.30 uur vertrekken we richting Dollywood en we vragen Tom weer of hij ons de weg wil wijzen. Nou dat wil hij wel. Tom staat er om bekend dat hij altijd voor de kortste route gaat en zo ook vandaag. Op een gegeven moment stuurt hij ons rechts af. We kijken elkaar wat vreemd aan, maar Tom zal het wel weten. Nadat we eerst over een auto kerkhof waren gereden en vervolgens off road moesten van Tom, hielden we het voor gezien en zijn we gekeerd. Dat keren ging niet zonder slag of stoot.... een kras op de auto was het resultaat.

Zodra we weer op de reguliere weg zijn, zien we eigenlijk meteen de afslag richting Dollywood. Het lijkt rustig te zijn vandaag en we parkeren, nadat we $8,00 hebben betaald, op parkinglot B. Met het treintje rijden we naar de ingang en daar aangekomen denken we even dat we in het verkeerde park en zelfs in de verkeerde staat zitten. We zien een winkel genaamd Emporium. Hé, we zijn toch niet in Magic Kingdom ?

Zodra we binnen zijn worden we zowat besprongen door de fotografen. Ze willen allemaal een foto van ons maken met de bedoeling dat we die dan natuurlijk wel kopen. We ondergaan het maar in de wetenschap dat we de foto's toch niet kopen ;-) Ik stop nog wel 1 van de fotografen mijn eigen camera in haar handen met de vraag of ze een foto wil maken.

Als de standaard kiekjes zijn gemaakt gaan we snel van start. Waar 90 % van de mensen links om loopt in een pretpark, lopen wij altijd rechts om en zo ook vandaag. We komen eerst in een gedeelte dat gewijd is aan Dolly Parton. Het enige wat open is, is de winkel en de tentoonstelling. In dit gedeelte zit ook een interactieve show, maar die was vandaag gesloten om omgebouwd te worden. Hebben wij weer :-) Dus snel door naar het volgende gedeelte; Country Fair

De naam zegt het al; een kermis met allemaal kermis attracties en veel stands met koopwaar. Alhoewel we aanvankelijk dachten dat we dit gedeelte niet bijzonder zouden vinden, werden we verrast. We zijn met z'n viertjes in de Sky Rider geweest.

Merel een Fleming hadden de grootste lol in de Side Show Spin want papa en mama waren te groot voor deze attractie. Even later gingen Lex en de kids in de Shooting Star.

Geen excuus meer om de Tower of Terror voorbij te lopen.

Fleming wilde graag nog in de Dizzy Disk. Weet je het zeker Fleming ? Ja hij wist het zeker. Merel bedankte voor de eer evenals mama. Want tja, iemand moest dit toch filmen en op de gevoelige plaat vast leggen ;-)

Eén van de vragen van vandaag is in welke attractie ze nooit meer willen. Nadat Fleming uit de Dizzy Disk kwam wist hij het antwoord op deze vraag al. Hij wilde nooit meer in de Dizzy Disk ! Dat dat antwoord later vandaag zou veranderen, dat wist niemand op dat moment....

De hoogste tijd om even iets rustigers te doen; een rítje met de stoomtrein.

We zien veel typische Great Smoky Mountains huisjes en gebouwen.

Na dit relaxte ritje is het tijd om wat te drinken. Het is namelijk best warm vandaag. Wie had dat vorige week verwacht. Toen zag het er naar uit dat we vandaag in de stromende regen zouden lopen. Niets is minder waar. De zon doet goed zijn best en het maakt het toeren door dit park extra leuk.

We lopen naar het volgende "land" en komen al vrij snel bij Daredevil Falls uit. We hebben wel zin een in nat pak. Zo gezegd, zo gedaan en nat werden met name de heren in ons reisgezelschap.

Waar lijkt deze attractie nou toch op ?

Als we verder lopen komen we een hoefsmid tegen. Hij was tent haringen aan het maken. Erg leuk om een keer te zien. Even verderop zagen we wel een stuk of 20 Bald Eagles. Hup snel de EOS gepakt en een andere lens er op gezet om een paar mooie platen te schieten.

Als we nog een keer hebben gezwaaid naar de arenden duiken we snel naar binnen bij Blazing Fury. We kunnen zo doorlopen want het is echt heel er rustig. We zijn niet echt onder de indruk van deze thrill ride al zegt Fleming wel net voor de laatste bocht; "Ik wil er uit." Nou ja zeg !

Snel door naar de volgende attractie; Tennessee Tornado. We bekijken hem en besluiten om hem maar links, of eigenlijk rechts, te laten liggen. Wij zijn geen echte daredevils en dat wilden we maar zo houden ook. Onthoud vooral deze uitspraak !

We lopen snel door en komen al snel bij Adventure Mountain aan. Het lijkt Fleming wel leuk om even flink te klimmen en te klauteren. Mama houdt liever beide voetjes op de grond en Merel vindt het ook een beetje eng. Dus de mannen gaan het avontuur alleen aan.

Mijn stoere mannen !

Als de mannen terug zijn kijken we op de klok. Ons buikje zegt dat het etenstijd is en dat kan wel kloppen. Het is namelijk al 14.00 uur. Nou hadden we bij het bestellen van de tickets ook gratis vouchers gekregen waarop je eten kon bestellen. Alleen mocht je die vouchers pas na 15.00 uur gebruiken. We besluiten een snack te nemen en later die middag uitgebreider te eten. We melden ons bij Splinter 's en daar blijkt dat de dames zich helemaal niets van die tijd aantrekken. Dus zaten we een kleine 10 minuten later toch lekker al aan de lunch.

Terwijl we zitten te eten zien we allemaal natte mensen uit een attractie komen en een paar minuten later weer droog voorbij lopen. Hoe doen ze dat ? Nou daar hebben ze hier wat op gevonden;

Een droger !

Wat een uitvinding is dit zeg. Voor $3,00 kun je jezelf droog laten blazen. Zo'n ding zouden ze bij Popeye & Bluto's Bilge-Rat Barges in Islands of Adventure moeten zetten. Zou goud geld opbrengen.

Na de lunch lopen we verder. De attractie waar al die natte mensen uit komen houden we voor gezien en we lopen door. We komen aan bij Mystery Mine. Dat ziet er heavy uit, maar we besluiten het gokje te wagen. Al had onderstaand beeld natuurlijk al een waarschuwing moeten zijn.......

We lopen de mijn in en komen aan bij de loading area. Ook hier geen wachtrij, hetgeen waarschuwing nummer 2 had moeten zijn. Ik vraag aan 1 van de castmembers of ik dit ga overleven waarop hij zegt dat als ik een vakantie met mijn kinderen aan kan deze attractie "peace of cake is." Oké, laten we het dan maar doen. We stappen in en horen een mevrouw zeggen dat ze niet gewaarschuwd was voor de hill ! Aanwijzing nummer 3, maar op dat moment waren we op point of no return. Dus ogen dicht en gaan !

Wat er toen gebeurde is met geen pen te beschrijven. We kwamen al vrij snel in het gedeelte wat we buiten hadden staan bekijken. Nou dat viel alles mee. Maar toen...... Meteen een lift waarbij je dus op je rug gekanteld werd, gevolgd door een vrije val en wederom een gekantelde lift die zowaar nog hoger was en werd gevolgd door een drop waarbij je op z'n kop hing. Kip Tandoori, dat hadden ze me niet verteld ! Gelukkig was het daarna vrij snel voorbij en 4 bibberende mensjes stapten uit de karretjes. Dit gelooft niemand als we dat thuis vertellen. Als bewijs werd de, weinig flatteuze, foto gekocht. Zie hier het bewijs;

De adrenaline raasde door onze lichamen en we waren helemaal hyper. De kids riepen meteen; "Hier gaan we nooit meer in !"

Nadat we wat waren bekomen van de schrik besloten we om verder te lopen en eigenlijk naar de uitgang te lopen. Het was een lange, warme dag en we waren wel toe aan een duik in het zwembad. Onderweg komen we Thunderhead nog tegen, een houten achtbaan. Helaas kan ik de kids niet over halen om ook deze achtbaan te doen. De schrik zit er goed in. We lopen nog even door naar het museum over Dolly Parton. De generatie kloof wordt gedicht zodra de kids een filmpje van Hannah Montana zien waarin Dolly een gastrol speelt. Waar wij bij Dolly altijd meteen "Coat of Many Colors" zingen, roepen de kids vanaf nu; Oh dat is die mevrouw die in Hannah Montana was." :-)

We merken dat de vermoeidheid nu echt parten begint te spelen, dus de hoogste tijd om richting het hotel te gaan. Bij de ingang aangekomen duiken we nog even de shop, Emporium, in. Merel en ik scoren alle 2 een Dollywood t-shirt. Ook voegen we nog een koelkastmagneet, of voor ons een afzuigkapmagneet, toe aan de verzameling. Het was een leuke dag in Dollywood en we zijn blij dat we geweest zijn. Het is geen park waar ik jaarlijks naar toe zou gaan, maar wel erg leuk om een keertje gezien te hebben.

Tegen 17.00 uur zijn we weer in het hotel. De kids en Lex duiken het zwembad in. Ik pas omdat ik het water veel te koud vind.

Ik ga ondertussen met mijn camera op pad om de vele kerstdecoraties in het hotel vast te leggen. Ook rook ik een sigaretje en raak in gesprek met een Amerikaan. Ik heb echt het gevoel dat wij hier een toeristische attractie zijn. Mensen zijn zeer verbaasd dat mensen uit Nederland op bezoek komen in Pigeon Forge :-)

Nadat Lex en de kids klaar zijn met zwemmen, komen ze mij ophalen en lopen we naar de buren om even te eten. Ik ben echter zo moe dat ik niet eens de puf heb om te eten. Het liefst zou ik mijn bed in duiken en slapen. Maar ja dat is geen goed voorbeeld voor de kids, dus eet ik toch maar wat.

Na het eten willen de kids nog even de kerstman zien. Iedere avond om 20.00 uur komt bij de grote klok de kerstman even zijn neus laten zien terwijl de klok allemaal kerstliedjes speelt. Erg leuk om te zien en het is echt even Kerstmis.

Na deze show en na de chocolade koekjes is het toch echt bedjestijd voor de kids. In no time zijn ze vertrokken naar dromenland. Lex haalt even een lekker bakkie Starbucks en laat zich vervolgens op bed vallen met een boek. Ik ga op het balkon zitten en begin aan het verslag van dag 3; Nashville - Pigeon Forge. Ik loop een dag achter met mijn verslagen en dat zint me niets. We maken zoveel mee dat ik bang ben om dingen te vergeten. Dus ik wil alles zo snel mogelijk opschrijven.

Het verslag zelf is redelijk snel klaar, nu het filmpje nog. Ik loop met de iPad naar de rookplek en begin aan het filmpje. Al snel krijg ik gezelschap en we raken aan de praat. Ik krijg een lesje in het begrip Southern Hospitality. En het is waar. In Florida vinden wij de mensen al gauw gemaakt vriendelijk. Hier in the South - East is de vriendelijkheid en interesse veel oprechter.

Tegen 23.00 uur vetrek ik weer naar boven. Lex is inmiddels ook vertrokken naar dromenland. Ik maak het filmpje van dag 3 nog af en terwijl de iPad het filmpje klaar maakt om op internet te plaatsen, reorganiseer ik de koffers. Zodra het blog online staat duik ook ik, wederom veel te laat, mijn bedje in en droom van al weer een te gekke dag. Dat er nog vele van dit soort dagen mogen volgen !

Location:Pigeon Forge