Don't stop believin'

Goedemorgen allemaal ! Wat ontzettend leuk om jullie reacties te lezen. Dat geeft de burger moed om 's avonds laat nog een blog te schrijven en een filmpje te maken.

Iets later dan gepland, maar daarmee val ik niet uit de toon gelet op de belevenissen van vandaag, dan nu toch het blogje over de 1e dag van onze Springbreak 2011; vrijdag 29 april .

Don't stop believin'

Vanmorgen ging om 5.00 uur de wekker. Langzaam, maar dan ook heel langzaam werd huize Tinnetam wakker.

Het liep al tegen 7.30 uur toen we de deur achter ons dicht trokken. Eenmaal op weg hoorden we na een half uurtje dat er bij Rotterdam een ongeluk was gebeurd. Links om of rechts om, file zouden we krijgen. Al met al viel het oponthoud gelukkig mee en om stipt 9.00 uur zagen we de verkeerstoren van Schiphol aan de horizon verschijnen.

Alhoewel het druk was op P3 was een parkeerplaatsje voor onze toet redelijk snel gevonden. Snel door naar de bus en naar de bagage drop-off van BA. Dat verliep allemaal erg soepel. Zou het de rest van de dag ook allemaal zo snel gaan ?

De bagage waren we vrij snel kwijt en na een korte rij bij de douane waren we het land uit. Zo, nu eerst een bakkie leut. Oh, oh, wat knapt een mens daar van op !

Nadat we ook het laatste sigaretje hadden gerookt en nog even snel 2 nieuwe luchtjes (Dior Homme & Pure Poison van Dior) en 2 sloffen sigaretten hadden gekocht was het snel door naar de gate. Daar waren we iets voor 11.00 uur.

Terwijl we staan te wachten op de security check, check ik mijn telefoon. Ik heb een gemiste oproep en probeer mijn voicemail te bellen. Met geen mogelijkheid lukt dat. Snel even op internet gekeken of ik de naam, behorende bij het nummer, kon achterhalen. Wat bleek het was een bedrijf waar ik een aantal weken geleden had gesolliciteerd. Ik snel gebeld en jawel hoor, of ik aanstaande maandag op gesprek kon komen. Oeps dan ben ik in Pigeon Forge en ff op en neer lijkt me niet haalbaar. Omdat ze geen 2 weken op me wilden wachten ging de uitnodiging over. Jammer, maar zoals mijn moeder zou zeggen; "Dan was de baan niet voor me weg gelegd."

Inmiddels was het 11.20 uur en konden we aan boord. Zouden we de vertrektijd gaan halen ? Jawel hoor iedereen was aan boord op de oorspronkelijke vertrektijd alleen vertrokken we niet. Tegen 12.15 uur meld de captain zich. Hij zegt dat hij zowat zijn hele leven bezig is zich te verontschuldigen voor oponthoud dat veroorzaakt wordt door London Heathrow. Een soort van blij vertelde hij dat ditmaal de schuld en oorzaak toch echt bij de mensen van Schiphol lag waardoor we nu ons slot hadden gemist.

Even voor 13.00 uur mogen we dan toch vertrekken. Jippie Springbreak 2011 is echt begonnen !

Even voor 13.00 uur (lokale tijd) landden we op London Heathrow nadat we een paar rondjes ten oosten van London hebben gevlogen. Het is toch echt een vlucht van 3 x niks.

Door de vertraging van ruim een uur hebben we op Heathrow ineens nog maar 2 uur de tijd. Zo moeten we onszelf onbedoeld toch nog haasten. Gelukkig kunnen we in terminal 5 blijven, maar lopen moeten we. En passant pakken we een sandwich en een bakkie Starbucks. Op tijd melden we ons bij de gate en op tijd gaan we aan boord alwaar het wachten weer kon beginnen.

We zouden om 15.00 uur vertrekken, maar dit vertrek werd een uur later. Achter ons zat een Amerikaan, hetgeen niet vreemd is op een vlucht naar Amerika, en die meneer had het niet zo naar zijn zin. Hij greep alles aan om zijn ongenoegen over BA te uiten en probeerde het oponthoud te compenseren met een free upgrade naar business class. Dat ging niet door met als gevolg dat zijn gemopper alleen nog maar erger werd.

Om niet al te veel last van het gemopper te hebben, heb ik lekker mijn oortjes ingedaan en ben ik naar muziek gaan luisteren. Keuze zat want er staan ruim 400 nummers op de iPad dus daar komen we de 9 uur wel mee door. Lex en de kids doken in een film. Lex keek The King's Speech en de kids keken naar Harry Potter And The Deadly Hallows. Gelukkig hadden we die vorig weekend nog met ze gekeken, dus was het echte enge er vanaf.

Na een uurtje of 3 kregen we de vraag of we Chicken WITH Pasta wilden of Roasted Beef. Ik ging voor de beef en Lex voor de kip. De kids hadden een een kindermaaltijd. Allemaal niet bijzonder, maar honger maakt rauwe bonen zoet.

Na het eten zijn Lex en de kids vertrokken naar dromenland en ben ik even wat weg gedommeld bij mijn muziek. Al met al viel de vlucht wel mee dankzij de afleiding van de muziek. Vliegen zal nooit mijn favoriete bezigheid zijn en altijd een noodzakelijk kwaad blijven.

Tegen een uurtje of 7 waren we er bijna. En mochten we dat nog niet in de gaten hebben dan zorgde de piloot daar wel voor. In rap tempo, of eigenlijk in een vrije val, zette hij de daling in. Auw, auw, auw mijn oren ! Maar gelukkig zette hij ons niet veel later, 19.22 uur aan de grond. We've made it.
Snel van boord en naar de douane en de koffers.

Even na 20.00 uur hadden we onze koffers voor de 1e keer. Best snel, maar als je op je koffers staat te wachten lijkt iedere minuut wel een uur te duren. Snel de koffers weer ingeleverd en nog een laatste complete security check en we mogen dan eindelijk echt The USA binnen. Tijd voor het nicotine peil, want dat heeft schreeuwt om aandacht. Wat knapt een mens daar van op zeg !

Nu het nicotine peil weer op aanvaardbare hoogte was, was het tijd om de koffers weer op te zoeken. Het duurde even maar daar kwamen ze dan voor de 2e keer. Snel door naar onze vrienden van Alamo........

Met de monorail werden we bij de car rental gebracht en anders dan we gewend zijn stond er geen lange wachtrij bij Alamo. Al snel zijn we aan de beurt en jawel hoor voor het bedrag van $ 11,00 per dag mogen we een Standard SUV huren. Ik bedank voor de eer want ik heb immers al een Standard SUV gehuurd. Nou dat was geen waar want op het voucher van USA Reisen stond dat we een Midsize hadden gehuurd. Nou had ik een factuur waar op stond dat we toch echt een Standard SUV hadden gehuurd en betaald dus de hoogste tijd voor een spelletje good cop/bad cop. En geloof me, na 20 uur in touw te zijn geweest heb ik er geen enkel probleem of moeite mee om de rol van bad cop op me te nemen.......Natuurlijk had ik eigenlijk thuis alles moeten controleren en contact met USA Reisen op moeten nemen, maar dat had ik niet gedaan. Stom van me. Na een kwartiertje was mevrouw Alamo het beu en smeet ze een briefje op de balie met daarop een Standard SUV vermeld.

Slag gewonnen en snel naar de garage om een mooie auto uit te zoeken. Daar aangekomen probeerde meneer Alamo ons met een KIA weg te laten rijden, maar gelukkig had hij al snel door dat dat hem niet ging worden. Hij liet het ons zelf uitzoeken en een kleine 10 minuten later reden we met een mooie Ford Explorer naar buiten. Niet verkeerd dachten we zo.

Inmiddels was het toch al weer 21.00 uur geworden en we wilden naar bed. Dus snel naar Peremiter Center gereden en op zoek naar Hyatt Place. Master Yoda, tijdelijk ingeschakeld door mr. TomTom, deed zijn best, maar al waar we kwamen..... Hyatt Place was niet te vinden. Na veel zoeken en vragen, Master Yoda kon er ook niet aan doen dat er een aantal wegversperringen waren ivm bouwwerkzaamheden, kwamen we tegen 22.30 uur aan bij Hyatt Place.

Inchecken en naar bed ! Ja dat had je gedacht. Dat was wel erg kort door de bocht. Omdat we zo laat waren, was onze kamer er niet meer en kregen we een kingsize kamer. Euh, wij zijn moe en wij willen slapen in een bed en niet op een bank ! We konden op onze kop gaan staan, maar een 4 persoonskamer was er niet meer. Het was een kwestie van take it or leave (it). Dat laatste hebben we dan maar gedaan, maar niet voordat we verhaal hadden gehaald bij Hotwire. We hadden immers in januari al een 4 persoonskamer gereserveerd en betaald. Als ik had geweten dat dat geen garantie is voor 2 bedden dan had ik net zo goed via Priceline kunnen boeken. Achteraf gezien staat het inderdaad ook in de voorwaarden van Hotwire dat het een verzoek is en geen toezegging als je vraagt om 2 queens. Weer wat geleerd, maar nu niets opgelost.

De oplossing werd geboden door het maken van een nieuwe boeking bij een ander hotel. En zo kwam het dat we om 00.15 uur, we waren inmiddels 25 uur in touw, ons meldden bij W Atlanta. Daar was de nieuwe boeking gemaakt. Ook zij hadden geen standaard 4 persoonskamer meer, maar zij boden ons, free of charge, een upgrade naar een suite aan. Kijk zo kan het ook !

Snel naar onze mooie en ruime kamer toe. We zijn eigenlijk meteen op bed neer gestort en naar dromenland vertrokken. Wat een dag was dat zeg ! Het had zo maar vrijdag de 13e kunnen zijn. Maar ondanks alle oponthoud en tegenslagen zijn we er altijd in blijven geloven dat het goed zou komen. En het is ook goed gekomen. We zijn op vakantie en het genieten kan nu echt gaan beginnen. Wie maakt ons wat !

Het filmpje had ik al eerder geplaatst maar om het plaatje compleet te houden nog een keertje.

"Zoals de zon de bloemen kleurt, zo kleurt muziek het leven"

Location:Atlanta