Is het nog ver papa beer ?

Dinsdag 3 mei 2011

Terwijl ik nog heerlijk lig te slapen hoor ik om 6.30 uur ineens; "Het is al half 7 !" Snel douchen, aankleden, ontbijten en op pad. We hebben immers een vol programma vandaag.

Even na 8.00 uur checken we uit en verlaten we het toeristische Pigeon Forge. Maar niet voordat we de auto nog wat drinken hebben gegeven.

Het is een korte rit naar Gatlinburg; onze eerste stop van vandaag. Dachten we dat Pigeon Forge op Valkenburg leek, het kan nog "erger". Laten we zeggen dat wij niet van dat soort toerisme houden. Maar gelukkig denkt niet iedereen daar zo over anders zouden de winkels en attracties in dit soort stadjes niets meer te doen hebben :-)

Eenmaal in Gatlinburg aangekomen rijden we er al weer snel uit en beginnen we aan de Roaring Fork Motor Nature Trail.

Natuurlijk moet er een foto gemaakt worden bij het bord van The Great Smoky Mountains National Park. Toch best bijzonder zo voor het eerst naar een National Park.

De kids maken niet echt de indruk dat ze door hebben waar ze zijn, laat staan dat ze zich amuseren. Al snel duiken ze weer in hun DS. We laten ze maar. Dit is even onze dag en er komen nog voldoende dagen die in het teken van de kids staan ;-)

Al vrij snel komen we bij de 1e stop. We stappen uit en beginnen vol goede moed aan een korte trail. Al lopende besef ik me dat dit best veel tijd gaat kosten en het is maar de vraag of we er de kids een plezier mee doen. Halverwege draaien we om en gaan we terug naar de auto. Ondertussen was Fleming al een keer gevallen omdat hij niet uit keek. Kortom in huize Tinnetam waren we nog niet helemaal ingesteld op het lopen van een trail. Komt nog wel een keertje.

Als we terug zijn bij de auto vraagt Merel wat dat voor metalen bakken zijn. Ik leg haar uit dat het speciale afvalbakken zijn die niet door beren kunnen worden geopend. Het verhaal is blijven hangen want een hele dag werden we door Merel en Fleming gewezen op de speciale afvalbakken ;-)

We rijden verder en bij zowat elke waterval of stroomversnelling wordt er even gestopt. Onderweg komen we een meneer tegen die te voet de route aan het lopen is. Hij vertelt ons dat hij al wat beren had gezien. We zien wel hoe het loopt. Nu eerst eens kijken of het me lukt om een mooie plaat te schieten van een stroomversnelling.

Vele foto's werden gemaakt en bijna even zoveel werden er weg gegooid. Ik betrapte mezelf er op dat ik niet echt de tijd nam alhoewel Lex steeds zei dat ik dat wel moest doen. Maar ja, ik kan me nog herinneren dat wij als kinderen er een hekel aan hadden dat mijn vader altijd "uren" bezig was met het maken van 1 foto. Dat was nog in het analoge tijdperk en een foto moest natuurlijk wel meteen goed zijn. We' ve come a long way sinds het digitale tijdperk. Hoe dan ook ik wil mijn kinderen over een jaar of 30 niet horen zeggen dat mama altijd zo lang bezig was voordat ze klaar was met het maken van foto's en daarom nam ik vandaag niet echt de tijd.

Ondanks dat zitten er toch wel een paar foto's bij waar ik heel erg blij mee ben. Wie weet komen we hier nog wel eens een keertje terug en heb ik dan wel de rust en tijd om er op mijn gemak op uit te trekken.

Zij waren er ook bij ;-)

Nadat we de loop rond waren en weer terug in Gatlinburg waren, zijn we richting Cades Cove gereden. Een mooie rit met zowaar nog mooiere natuur. De drang was er om overal te stoppen maar ik heb me in weten te houden. Sterker nog, tegen de tijd dat we er bijna waren was ik in slaap gevallen. Tja dat krijg je als je te lang bezig bent met je blog ;-) Lex maakte mij gelukkig op tijd wakker. Wat een adembenemend uitzicht zeg !

Hé wat is dat in de verte ? Is het een beer ? Nee het zijn kalkoenen :-)

Ik had nooit verwacht dat ik zo zou zijn. Dat ik bij alles wat ook maar beweegt in de verte denk dat het een beer is. Ik ben helemaal verbaasd dit bij mijzelf te ontdekken.

De zoektocht naar beren is inmiddels ook op de kids over geslagen. Of werd mama in de maling genomen ;-) Meligheid is troef want bij elke bocht wordt er vanaf de achterbank geroepen; "kijk mama een beer !"

Bij het visitors center hadden we voor $ 1,00 een boekje meegenomen over Cades Cove. Ook dit is weer een loop waarbij je langs allerlei historische gebouwen komt. Zo kwamen we ook langs een kerkje. Laten we eens gaan kijken. Tja, zal best mooi en interessant zijn, maar wij hebben er niets mee. Al snel lopen we terug naar de auto en zien we dit;

Dit hert liep er gewoon op zijn gemakje een beetje rond te kijken. Hij was helemaal niet bang van de mensen om hem heen, maar als de kids te dichtbij dreigen te komen, schiet hij toch het bos in.

Als we terug in de auto zitten hoor ik Merel zeggen; "Waar is mijn tas ?" Was ze dus haar tas kwijt. Waar kon die zijn? Ze kon hem alleen maar in het hotel vergeten zijn. Ze had hem wel meegenomen toen we de kamer verlieten, maar waarschijnlijk had ze hem beneden laten staan toen ze met haar DS nog een foto van de kerstboom had gemaakt. Ik probeer meteen het hotel te bellen maar ik heb geen ontvangst. Dan strakjes maar bellen en vragen of ze hem naar de villa opsturen. Ineens besef ik me dat dat niet handig is. De opladers van de DS-en zitten in die tas en met nog een rit naar Orlando voor de boeg, zijn werkende DS-en wel handig. Dat wordt dus een ritje naar Pigeon Forge .......... Strakke actie Merel!

Goed, er is nu niets aan te doen en we maken er het beste van. We vervolgen onze tour en genieten van de zowaar nog mooiere uitzichten.

Beetje steil hier

Deze huisjes zie je hier overal

We genoten en maakten de nodige foto' 's en film.

Maar ondertussen nog geen beer gezien. Ja hooguit een beer op de weg in de vorm van een tas van dochterlief. Gekscherend zei Lex al dat de beren vandaag een ATV dag hadden.

Eigenlijk niet gek dat we midden op de dag nog geen beer hadden gezien. Het was al te laat / nog te vroeg op de dag. De grootste kans om beren te zien is 's morgens of 's avonds. En toen gebeurde het....... een hoop auto's langs de weg. Daar moesten beren te zien zijn ! Lex weet niet wat hem overkomt als ik zowat een rijdende auto uit spring :-)

In de verte zien we 2 spelende beren. Eén op de grond en de andere in de boom.

De foto is niet super goed, maar we hebben ze gezien !

Niet veel later vertrekken de 2 beren verder het bos in. We waren dus precies op tijd ! Inmiddels heeft Lex de auto geparkeerd en komt hij mijn kant op gelopen met de kids. Helaas te laat, want de beren waren al weer weg. Nou ja, gelukkig hebben we de foto's nog.

Na dit avontuur besluiten we om een beetje tem te gaan maken. We hebben immers nog een ritje naar Pigeon Forge voor de boeg en we moeten ook nog naar Atlanta vandaag.

Zodra we Cades Cove uit rijden begint het te regenen. Dit is de regen die ze eigenlijk voor gisteren voorspeld hadden. We stoppen bij een camping ground om wat te eten en om het hotel te bellen. Yes, de tas staat daar !

Snel door naar Pigeon Forge om de tas te halen. Het is een rit van zeker een uur en deze detour gooit wel onze oorspronkelijke route in de war. Nou ja, so be it.

Tegen 15.30 uur zijn we terug bij het hotel en ja hoor, de tas stond er nog.

Nog even een bakkie Starbucks en off we go met een lange rit van zeker 3,5 uur voor de boeg. De kids vermaken zich wat met hun DS-en en slapen zo af en toe wat. Ik vermaak me met het reisverslag van dag 4 en Lex probeert ons veilig in Atlanta te krijgen. Het regent echt heel erg hard en dat gaat zo ongeveer de hele weg tot Atlanta door.

Tegen 18.30 uur stoppen we even voor een broodje en om even onze benen te strekken. Daarna snel weer door want we zijn moe en willen naar bed. Vannacht hebben we een hotel in Downtown Atlanta, maar we rijden eerst nog even naar de Walmart in Perimeter. We zijn weer terug daar waar we zaterdag begonnen zijn.

Bij de Walmart haal ik even een nieuw SD kaartje. Het gaat hard met foto's maken en omdat de iPad niet zo heel veel opslagruimte meer heeft zal ik het met de SD kaartjes moeten doen. Zo we kunnen weer even door met de foto's. Nu nog even tanken, ruim $4,00 per gallon, en dan door naar Downtown Atlanta.

Rond 21.30 uur komen we aan bij Hyatt Regency Atlanta. Een hotel geboekt via Hotwire en eigenlijk ben ik er niet zo happy mee omdat het een atrium heef. De galerij waar de kamers aan liggen kijkt zo de diepte van het atrium in. De liften bevinden zich aan de buitenkant van een kolom en zijn helemaal van glas. Voor iemand met hoogtevrees niet echt een ideaal hotel. Maar we zullen het er mee moeten doen.

We checken in en gaan snel naar boven. We hebben een kamer op de 8e verdieping. In de lift sta ik met mijn rug naar het glas en eenmaal boven loop ik zo dicht mogelijk langs de muur naar de kamer. Zo dat hebben we overleefd ! Nu snel de kids plat en even ontspannen met internet.

Internet doet het goed. Dat is de afgelopen dagen wel anders geweest. Maar ja, dat mag ook wel voor $11,95 ! Ik zet snel het verslag van dag 4 online en geniet van alle reacties die de volgers hebben achtergelaten. Keep up the good work dear followers ! Daarna lees ik nog even wat bij op het Orlando Forum en besluit ik om ook naar bed te gaan. Ik had nog graag even een sigaretje gerookt, maar voor geen goud ga ik alleen naar beneden. Dus dan maar snel naar dromenland en dromen over een mooie dag in The Great Smoky Mountains National Park.

Oh ja, voor de mensen die zich af vragen waar de uitspraak Kip Tandoori vandaan komt in het verslag van gisteren ? Dat is wat Fleming roept op momenten waarop andere mensen SHIT roepen :-) We vinden Kip Tandoori dan net iets netter klinken ;-)